پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت ضعف تن از تحمل رطل گران گذشت
وضع زمانه قابل دیدن دو بار نیست رو پس نکرد هرکه از این خاکدان گذشت
بدنامی حیات دو روزی نبود بیش گویم کلیم با تو که آنهم چسان گذشت
یکروز صرف بستن دل شد به این و آن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت
(( کلیم کاشانی ))
اگرچه کهولت و کم حوصله گی باعث شده که کمتر سعادت زیارت دیدار و پاسخ آثار و نوشته های دوستان را داشته باشم ٬ اما هوای بهار در من نیز حالی برانگیخته تا با غزلی اظهار ارادت نسبت به دوستان را تجدید نمایم .
خزان گذشت و دل از اختیار خواهد شد به چنگ باز نگاهت شکار خواهد شد
سزای دار سری باید و دلی دریا نه هرکه سر بدهد سر بدار خواهد شد
اگرچه باغ تهی از نوای چلچله هاست غمت مباد که فردا بهار خواهد شد
هزار ساله یخ نا امیدی و تردید فراز شانه کوه آبشار خواهد شد
حکایت من و تو مثل لیلی و مجنون در امتداد زمان ماندگار خواهد شد
بیا و سبز کن این جنگل خزان زده را اگر اراده کنی شاهکار خواهد شد
نوروزتان پیروز
سال نو مبارک
حشمت الله اسحاقی
سلام وعرض ادب خدمت دوستان عزیزی که نسبت به من اظهار محبت فرمودند وبزرگوارانه مرا نواختند از همگی سپاسگزارم
نام تو نام نیست سرود وترانه است
چشمت غزال من غزلی عاشقانه است
از جلوه ی تو آینه ها مات مانده اند
باغ نگاه دلکشت آیینه خانه است
صد کهکشان ستاره طفیل نگاه توست
خورشید چشمهای تو تنها نشانه است
توصیف گل به روی تو از کج سلیقه گیست
تشبیه بوستان به تو نا عادلانه است
بی شک تو آخرین هدف آفرینشی
باغ بهشت و آدم و گندم بهانه است
امروز شمع انجمن دلبران تویی
لیلی و قیس و خسرو و شیرین فسانه است
تا زنده ام به نام تو سوگند می خورم
نام تو نام نیست سرود و ترانه است
دنیا بدون عشق زیبا نیست
عا شق نبودن رسم دنیا نیست
عا شق شدن زیبایی روح است
هر کس که عا شق نیست از ما نیست
آمد و یک لحظه غرق اضطرابم کرد و رفت
ایستاد و خنده ای کرد و خرابم کرد و رفت
در نگاهش موج می زد پاسخ صدها سوال
حیف با لبهای خاموشش جوابم کرد و رفت